Volkan Konak’ın zamansız vedası 70’den 77’ye herkeste derin bir acı bıraktı. Konak’ın eşi Selma Konak ise “Ateş düştüğü yeri yakar” misali yaşadığı derin acıyı yazdığı mektupta anlattı.
“Kara, kapkara bir gece… 30 Mart gecesi Türkiye Kuzeyin Oğlunu, ben de canımı kaybettim.İçim o kadar acıyor ki bunu kelimelerle anlatman imkansız… Bizimkisi bir aşk hikâyesi değildi, aşktı bizimkisi, gerisi hikâye…”Öyle bağlıydık birbirimize…Her anımızı birlikte yaşadık. Her anı birbirimize adadık.
Şimdi onsuz bir hayatı anlamaya çalışmak, kalbimdeki boşluğu hissetmek çok zor. Gözlerimde senin yüzün, kulaklarımda senin sesin… Karadeniz’in öksüz kaldığı gibi ben de sensiz eksik kaldım. Benim şair ruhlu, şiir sözlü Volkan’ım…Vuslata giden yolda böyle yaşanıyor ayrılıklar… Ardında hoşçakalı yarım kalmış vedasız yalnızlıklar…Yeniden kavuşacağımız güne dek!
